Oct 12, 2016
بدن تو جولانگاه قدرت
بدنهای عوروعریان ،عاری از هرگونه عناصر زیباشناختی جنسی، جنسیت را که ساختارها به صورت یک عارضه،بر بدنش داغ کردند را فریاد می زنند. فیگورها ادعای پس گرفتن حق پایمال شده ی تاریخی خود، از گذشتگان را ندارند بلکه اعاده حیثیت می کنند از حق انسان زیستن در بدنی جنسیت زدا. بدنی جنسیت زدا به این معنا که بر تمام بستر های معنی ساز به مفاهیم خط کشی ها و تبعیض های جنسی کاذب مهر ابطال بزند و معیارهای جنسی به معیارهای انسانی مبدل گردد.
آثار از مخاطب طلب می کند ،تحمل کند شرم دیدن،تقلیل دادن شرف وهستی انسانی،تحت عنوان’زن’ به یک ‘حفره واندام جنسی’ در جامعه . بدنهای زنان به دور از هر نوع حاشیه وابهام ،به صورت مخاطب می کوبند نگاه واقعیتی را که همه نا خواسته و ندانسته در آن بی انسان شدیم.
سخن من بر سر انکار،ستایش یا برجسته سازی تفاوتهای جنسی نیست، سخن من بر سر نقد دیدگاه ابزاری وتبعیض امیز جنسی از هر نوع وشکلش است
Shadi Moosavi is a contemporary Iranian artist. She deals with issues of sexuality, body ,and identity in her paintings. The distinguishing characteristic of her works is their emphasis on sexualized human bodies attempting to visually reveal how socio-political power relationships create and consolidate the common and fixed sexual stereotypes and sexually arranged roles of our times. Through assimilation of sexual organs in a single blood-stained body, Shadi Moosavi defines gender and sexuality as a social construction contributing to the core of political power in order to maintain dominance over women’s bodies and minds. In her statement about her paintings she says:
“The women’s body, lacking all the elements of sexual beauty, calls out the sexuality as an excrescence being scorched on the corps. The figures do not claim their trampled historical right from the ancestors; instead claim for their identity. The right of living likes a real human from the body detached from the sexuality; meaning that it eliminates all the foundations that create meaning in concept of rules and regulations and the pseudo-discriminations against the genders. And transform the sexual criteria’s to humanitarian ones.
The works ask the viewers to survive the taboo of looking at them, alleviating the honor and the being of human being in the name of “woman” to a “ sexual organ” in the society. Women’s body away from elaboration and ambiguity, brings a fact in front of the viewer’s face, we have turned inhuman even inadvertently.”